Çocuk parkları yaptırın şehirlere

Sürreal bir dünyada kayboluyordum.

Saçlarına tutundum ve ölmek istedim.

Bu hayatı sevmiyorum.

Şeker dolu bir dünyada 

10 a kadar sayalım ve buralardan kaybolalım.

Bir daha gelmezdim.

İnanmalısın bana.

Senin için bile gelmezdim.

Bir bar tuvaletinde toplu intihar

 Geceleri çokça düşündüm, loş ışıklı bir tuvalette defalarca kendimi ve birkaç kez bilincimi kaybederek.

Bu gece bir geceden farksızdı ancak 

 birkaç söz bilincimi bir parazitmişcesine işgal ediyordu. 

Tekrarlanarak, Kusarak.

 Bir sürü var göremeyeceğimiz.

Yaşarken bilemeyeceğimiz.

Öğrenemediğimiz. 

Duyamadığımız.

Kusamayacağımız tuvaletler var.

Tekrarlayamayacağımız deneyimler.

—-

Tuvaletler bizim gibiler için güçlü bir ağrı kesiciydi. Düşünmek ve de hayat bağlarını koparmak için kaçılan bir alan.

Daha sonra

oradan ayrıldım,

onu gördüm.

O

İmkansızlıklarla dolu dünyada

oturuyordu masada.

Söylemler dizilmekteydi masaya ve bunlar kafamda görsellere dönüştü. 

Devam etti, durmadı.

Ne yazık dedi tok seslerde. 

“Olasılıkların içinde perçemlenmiş kaygılarımız.”

Ağlayan çocuk sesleri ve görselleri birebir bir karşılaşma yaşıyordu gözlerimde dayanamadım.

Anlayamadığım bir zaman geçti şimdi üstünden

Ortamda sessizlik hakimdi.

Ve

Sessizlik içinde parçalanıyordu insanlık.

Sonrası ; küçük çocuklar ve içki şişeleri.

O 

masadan kalktı, son kez bunu söyledi

“Yalnız, bir olasılık karmaşasında parçalanıyoruz.”

Bu vedayı,

bir dizi konuşmayı bile takip edemeyecek kadar bilinçsiz bakan gözlerim kapandı. Ve toplardamarlarım onu takip etti.

Uyandım

soğuk bir zeminin üzerindeydim. 

Hayat Fitili

                                                       "İstanbul seni kaybetmiş, ilaçlayıp berbat etmiş"

      

Hayat fitili, bizim hayatlarımızı temsil ediyor en çabuk tükenen şeyler sıralar halinde  tükenip gitmekteler.

Bu fitil 

Sonunda elimizde hiçbir şey kalmayıncaya dek erimeye devam ediyor.

 

                                                            Şarkı : İstanbul - Pamela

                                                         

                                                            

         

altı gün titreyip saatte bir kusarak

 O sadece yalnız bir ölümdü 

biraz hırçın, huysuz ve dilediğini söylemekten çekinmeyen.

Gözleri oyulurken düşünceler aktı,

ağlayamadım. Donakaldım.

Ummazdı bunu benden. Ağlamalıydım.

O sadece yalnız bir ölümdü, bir akşam vakti gölgelerden kopan. İğneler batırdı geceye, hislerini akıttı.

O an hisler ve ölüm derin düşüncelere daldı

 Bir arnavut kaldırımı yol ise hislere ve ölüme şahitlik etti.

(3.10.2022)