Şimdi ben ıssız bir sokak köşesinde rüzgarı kesen binaların arasında oturuyorum.
Hayatın bu evresi sancılı bir kıvranış
Veya
gözlerimden tüm renkler akıp giderken gördüğüm bir düş.
Farklı konumlarda geçen vakitler.
Geri getirmeyecekti hiçbir şey
yaşananları ve kaybolan aşkları.
Şimdi
anılar ve ben.
Üşürken, yolların arasından geçiyoruz.
Ve sanki şehri uyandırmamak için
parmak uçlarımızda yürüyoruz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder